Gender-gerelateerde taalverschillen. Kan er anno 2021 nog sprake zijn van taalverschillen tussen mannen en vrouwen?

Abstract

Het taalgebruik van vrouwen en van mannen wekt al eeuwenlang de nieuwsgierigheid van vele onderzoekers, m.n. Jespersen (1922), Van Ginneken (1915), Lakoff (1975). Onderzoeken werden gedaan om verschillen waar te nemen. Uit de literatuur blijkt dat de taalverschillen tussen vrouwen en mannen vele gebieden betreffen, zoals het gebruik van dialect en standaardtaal (Labov (1990), Brouwer (1990), West, Zimmerman & Quéré (2000)), het lexicon, de mannelijke dominantie in gesprekken. Dergelijke verschillen zouden het gevolg zijn o.a. van de ondergeschikte positie van de vrouw in de maatschappij. Sinds de jaren 1975 boeken vrouwen gestaag vooruitgang in de gelijkheidsstrijd met mannen. Aangezien de positie van de vrouw in de samenleving steeds beter wordt, wilden we met dit onderzoek zien of er nog steeds sprake kan zijn van taalverschillen tussen mannen en vrouwen. Daarvoor werden gesprekken uitgevoerd met het oog op de dimensies van taal en interacties om gesprekken te beheersen (overlappingen, onderbrekingen, turn-taking, enz.). Het doel van dit onderzoek was om na te gaan of mannen deze dimensies manipuleren om de gesprekken te controleren. De focus werd ook gelegd op het groepseffect. De bedoeling daarvan was om te bepalen of de individuen wiens geslacht in de groep numerieke superieur is, elkaar beïnvloeden en zo hun gebruik van de dimensies van taal en interacties verhogen.